Zróbmy to cicho. Teraz. Odchyl mi głowę, bym mogła odkrztusić zalegającą przeszłość.
Otrzyj ręcznikiem ślady krzyku, zmyj karminowe ślady dawnych uczuć, które sczerniały pod wpływem emocji.
Zbij… moje dawne myśli z tropu. Nie pozwól bym wróciła na tamtą drogę zniewolenia. Continue Reading
Niby nic takiego, ot okno, jak każde w kamienicy. Otulone z zewnątrz ciepłem cegieł, wewnątrz biszkoptowym kremem, podkreślone PARApetem. On zaś kryje wiele tajemnic, rozmaitości myśli i rozdmuchane historie. Continue Reading
Wojna z wieszakami
„Wiszą nade mną, jak złowrogie klątwy, jak księżyc w pełni; takie oczywiste a jednak nienamacalne, poza zasięgiem ręki: WIESZAKI… ze swoimi historiami życia rozwieszonymi na cienkim drucie jak bezczelnie powieszone pranie, z pozoru czyste, choć wiadomo, że wyprane z przeszłości. Continue Reading
Rozrzuciłam kilka przelotnych myśli na powierzchni nowej perspektywy. Wygrzewają się na niej jak koty, dumnie prezentując swoje wdzięki, znaczenia, przewracając się leniwie dnem (drugim, trzecim?) do góry.
Leniwa środa. Continue Reading
Pan Robaczek podróżował w wyblakłym, jesiennym prochowcu. Najczęściej widywano go, gdy przemykał po ulicach z odpiętym plecakiem, z którego wysypywały się papierowe wnętrzności. Ostatnio widziano go na zielonym moście, gdzie odprawiał swoje rytuały. Continue Reading
Co czwartek o godzinie 17:00, w kawiarnianej witrynie siedzi dziewczyna i wróży sobie z kawy. Oplata szczupłymi palcami kubek, jakby chciała zatrzymać całe ciepło – by wróżba była łaskawsza. Topi kolejne myśli w czarnym płynie; usta poruszają się nieznacznie, wypowiadając zaklęcia.Niemal widzę jak jej oczy podążają tropami starych historii, obserwują uważnie wspomnienia, by odnaleźć wskazówki do przyszłości. Continue Reading
Łapiąc przypadkiem cudze spojrzenia muśnięte uczuciami, czuję się nieswojo.
Moje myśli rozpierzchają się nerwowo, pozostawiając jedynie smutek, że jestem tylko gościem, że one tak wędrują same, nieodwzajemnione. Continue Reading
Zaproszony przez ciekawość, wychodzisz z chytrym uśmieszkiem na balkon, oczekując widowiska. Rozsiadasz się z resztką kawy i rozsądku na zmarnowanym krześle, otoczonym żywym płotem z pelargonii i wybałuszasz oczyska na ścianę naprzeciwko… Continue Reading
Jestem rozlana; nigdy jeszcze taka nie byłam… Bywałam rozbita, roztrzaskana czy rozdarta, ale rozlanie zdarzyło mi się po raz pierwszy… Continue Reading
Poduszko!
Leżysz na moim łóżku, niewzruszona ciepłem mojego ciała, moją tęsknotą do Ciebie… Continue Reading