Jesteśmy stworzeni z tych samych liter, choć zapisani inną czcionką.
Taki sam tusz z taśmy wybija emocje na naszych kartach wspomnień, zapełnia nam umysły wyraźnie rozmazanymi myślami.
Dwie maszynki do pisania; ograniczone przez możliwości użytkowania, wolne przez różnorodność wykorzystania słownego tworzywa i… przeszczęśliwe.
Stoimy blisko siebie, mnożymy słowa, dzielimy się wpół zapisanymi stronami.
Różni… ale jakże podobni. Tak tworzy się wspólna przyszłość 🙂
Tak sobie myślę że to już rodzaj.. poezji to jak piszesz.. to jest jak wiersz, gęsty od metafor, bardzo ładnie ! Przeszczęśliwa 😉 tak trzymać 👍